ΆΡΘΡΟ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΣΑ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ,
Β.ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ

Αναρ­τά­ται άρθρο-παρέμ­βα­ση του Προ­έ­δρου του Δικη­γο­ρι­κού Συλ­λό­γου Αθη­νών και της Ολο­μέ­λειας των Δικη­γο­ρι­κών Συλ­λό­γων Ελλά­δος Β. Αλε­ξαν­δρή, στην ιστoσε­λί­δα capital.gr για τον ΕΝΦΙΑ, με τίτλο:” ΕΝΦΙΑ: Μετα­ξύ νομι­κού παρα­λο­γι­σμού και οικο­νο­μι­κής (αυτό)καταστροφής”.
Ακο­λου­θεί το πλή­ρες κεί­με­νο του άρθρου:

Του Βασί­λη Ε. Αλεξανδρή

Τις τελευ­ταί­ες ημέ­ρες οι ιδιο­κτή­τες ακι­νή­των έχουν έρθει αντι­μέ­τω­ποι με την φορο­λο­γι­κή δυστο­πία του ΕΝΦΙΑ.

Ο φόρος κατο­χής, που υπό την μορ­φή του ΕΕΤΗΔΕ ξεκί­νη­σε ως έκτα­κτος,  πλέ­ον έχει λάβει χαρα­κτη­ρι­στι­κά μονι­μό­τη­τας. Επί της αρχής, η φορο­λό­γη­ση της περιου­σί­ας μπο­ρεί μεν να είναι συνταγματικώς

ανε­κτή, υπό την προ­ϋ­πό­θε­ση όμως ότι τηρού­νται θεμε­λιώ­δεις αρχές και κανό­νες. Στην τελι­κή του μορ­φή ο ΕΝΦΙΑ πλήτ­τει ευθέ­ως τον πυρή­να των θεμε­λιω­δών δικαιω­μά­των των φορο­λο­γου­μέ­νων κι επι­πλέ­ον προ­κα­λεί αδι­καιο­λό­γη­τη στρέ­βλω­ση στην οικο­νο­μία, διό­τι παρα­γνω­ρί­ζει απο­λύ­τως την φορο­δο­τι­κή τους ικανότητα.

Τού­το καθί­στα­ται απο­λύ­τως ευκρι­νές με την φορο­λό­γη­ση της απρό­σο­δης ακί­νη­της περιου­σί­ας. Ο φορο­λο­γού­με­νος καλεί­ται να αντα­πο­κρι­θεί στην οικο­νο­μι­κή αυτή υπο­χρέ­ω­ση από τα δια­θέ­σι­μα εισο­δή­μα­τά του, τα οποία μπο­ρεί να είναι ακό­μη και μηδε­νι­κά ή να υπο­λεί­πο­νται του ορί­ου της φτώ­χειας. Ακό­μη όμως και στην περί­πτω­ση που ο φορο­λο­γού­με­νος δια­θέ­τει κάποιο εισό­δη­μα, κατ’ ανά­γκην αφαι­ρεί­ται από αυτό ο φόρος εισο­δή­μα­τος (22% — 45%),  η εισφο­ρά αλλη­λεγ­γύ­ης (έως 8%), ενώ στην περί­πτω­ση που πρό­κει­ται για ελεύ­θε­ρο επαγ­γελ­μα­τία επι­βα­ρύ­νε­ται συγ­χρό­νως με ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές, συνο­λι­κού ύψους έως και 37,95%. Είναι γνω­στό ότι στις επι­βα­ρύν­σεις αυτές προ­στί­θε­νται η φορο­λό­γη­ση επί τεκ­μαρ­τού, δηλα­δή ανύ­παρ­κτου εισο­δή­μα­τος, καθώς και η προ­κα­τα­βο­λή φόρου που φθά­νει το 100%.

Δεν χρειά­ζε­ται ιδιαί­τε­ρη ανά­λυ­ση για να κατα­λή­ξει κανείς στο συμπέ­ρα­σμα ότι η σωρευ­τι­κή επι­βο­λή όλων των ανω­τέ­ρω βαρών οδη­γεί σε πλή­ρη αφαί­μα­ξη  και ανε­πί­τρε­πτη συνταγ­μα­τι­κά δήμευ­ση του εισοδήματος.

Μάλι­στα, στην περί­πτω­ση που ο οφει­λό­με­νος ΕΝΦΙΑ υπερ­βαί­νει τις εισο­δη­μα­τι­κές δυνα­τό­τη­τες και την υφι­στά­με­νη ρευ­στό­τη­τα του φορο­λο­γού­με­νου, η κατα­βο­λή του γίνε­ται κατ’ ανά­γκην μέσω της εκού­σιας ή της ανα­γκα­στι­κής εκποί­η­σης της ακί­νη­της περιου­σί­ας του. Όμως, ένας φόρος επί της περιου­σί­ας που συνε­πά­γε­ται τελι­κά την αφαί­ρε­ση της περιου­σί­ας δεν είναι απλώς άδι­κος, είναι κατά κύριο λόγο παράλογος.

Πέραν των δυσμε­νών συνε­πειών σε βάρος του υπό­χρε­ου, ο ΕΝΦΙΑ έχει αρνη­τι­κά πολ­λα­πλα­σια­στι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στην οικο­νο­μία. Τού­το διό­τι μειώ­νε­ται το δια­θέ­σι­μο εισό­δη­μα και η κατα­νά­λω­ση και η αξία της ακί­νη­της περιου­σί­ας υφί­στα­ται καθί­ζη­ση. Με τον τρό­πο αυτό δημιουρ­γεί­ται ισχυ­ρό αντι­κί­νη­τρο για την επέν­δυ­ση στην αγο­ρά ακι­νή­των. Η σύν­δε­ση, λοι­πόν, του ΕΝΦΙΑ  με την συρ­ρί­κνω­ση του Α.Ε.Π. της χώρας είναι εξί­σου προφανής.

Η ανά­σχε­ση της ανε­ξέ­λεγ­κτης (αυτό)καταστροφικής αυτής πορεί­ας προ­ϋ­πο­θέ­τει τρεις ουσιώ­δεις θεσμι­κές αλλα­γές:  Πρώ­τον, την ευθεία σύν­δε­ση του φόρου κατο­χής της ακί­νη­της περιου­σί­ας με την φορο­δο­τι­κή ικα­νό­τη­τα και το δια­θέ­σι­μο εισό­δη­μα του φορο­λο­γού­με­νου. Δεύ­τε­ρον, την καθιέ­ρω­ση ενός πραγ­μα­τι­κά αφο­ρο­λό­γη­του ποσού για κάθε φορο­λο­γού­με­νο, που θα αντα­πο­κρί­νε­ται ανα­λο­γι­κά στις ελά­χι­στες ανά­γκες δια­βί­ω­σής του. Τρί­τον,  την επι­βε­βλη­μέ­νη πλέ­ον και από το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας (ΣτΕ 2333–2336/2016) ανα­προ­σαρ­μο­γή των αντι­κει­με­νι­κών αξιών, ώστε να αντα­να­κλούν τις σημε­ρι­νές, πραγ­μα­τι­κές συν­θή­κες της αγοράς.

Τέλος, ας ανα­λο­γι­στού­με ποια είναι τα αξιο­πρε­πή μέσα που πρέ­πει σήμε­ρα να μετέλ­θει ο φορο­λο­γού­με­νος για να αντι­με­τω­πί­σει την βαρύ­τα­τα επα­χθή και δυσα­νά­λο­γη σώρευ­ση βαρών.